«تکیه بر جای خدا» کارو دردریان

تکیه بر جای خدا

شبی در حال مستی تکیه بر جای خدا کردم

در آن یک شب خدایا عجایب کارها کردم

جهان را روی هم کوبیدم از نو ساختم گیتی

ز خاک عالم کهنه جهانی نو بنا کردم 

کشیدم بر زمین از عرش, دنیادار سابق را

سخن واضح تر و بهتر بگویم کودتا کردم

خدا را بنده ی خود کرده خود گشتم خدای او

خدایی با تسلط هم هم به عرض و هم سما کردم

میان آب شستم سهر به سهر برنامه پیشین

هر انچیزی که از اول بود نابود و فنا کردم

نمودم هم بهشت و هم جهنم هر دو را معدوم

نمازو روزه را تعطیل کردم, کعبه را بستم

وثاق بندگی را از ریاکاری جدا کردم

امام و قطب و پیغنبر نکردم در جهان منصوب 

خدایی بر زمین و زمان بی کدخدا کردم 

نکردم خلق, ملا و فقید و زاهد و صوفی 

نه تعیین بهر مردم مقتدا و پیشوا کردم

شدم خود عهده دار پیشوایی در همع عالم 

به تیپا پیشوایان را به دور از پیش کردم

بدون اسقف و پاپ و کشیش و مفتی اعظم

خلایق را به امر حق شناسی آشنا کردم

نه آوردم به دنیا رضه خوان و مرشد و رمال

نه کس را مفتخور و هرزه و لات و گدا کردم

نمودم خلق را آسوده از شر ریاکاران

به قدرت در جهان خلع ید از اهل ریا کردم

ندانم فرصت مردم فریبی بر عباپوشان

نخواهم گفت آن کاری که با اهل ریا کردم

به جای مردم نادان نمودم خلق گاو و خر 

میان خلق آنان را پی خدمت رها کردم

مقدر داشتم خالی ز منت, رزق مردم را

نه شرطی در نماز و روزه و ذکر و دعا کردم

نکردم پشت سر هم بندگان لخت و عور ایجاد

به مشتی بندگام ابرومند اکتفا کردم

هر آنکس را که میدانستم از اول بود فاسد

نکردم خلق و عالم را بری از هر جفا کردم

به جای جنس تازی آفریدم مردم دل پاک

قلوب مردمان را مرکز مهر و وفا کردم

سری داشت کو بر سر فکر استثمار کوبیدم

دگر قانون استثمار را زیر پا کردم

رجال خائن و مزدور را در اتش افکندم 

سپس خاکستر اجسادشانرا بر هوا کردم 

نه جمعی را برون از حد بدادم ثروت و مکنت 

نه جمعی را به درد و بی نوایی مبتلا کردم

نه یک بی آبرویی را هزار گنج بخشیدم

نه بر یک آبرومند دوصد ظلم و جفا کردم

نکردم هیچ فردی را قرین محنت و خواری 

گرفتاران محنت را رها از تنگنا کردم

به جای آنکه بخشم خلق را امراض گوناگون

به الطاف خدایی درد مردم را دوا کردم

جهانی ساختم پر عدل و داد و خالی از تبعیض 

تمام بندگان خویش را از خود رضا کردم

نگویندم که تا ریگی به کفشت هست از اول

نکردم خلق شیطان را عجب کار به جا کردم

چو میدانستم از اول که در اخر چه خواهد شد

نشستم فکر کار انتها را ابتدا کردم 

نکردم اشتباهی چون خدای فعلی عالم 

خلاصه هرچه کردم خدمت و مهر و صفا کردم

کارو