شکل گیری تشیع و شیعه گری

همان طور که در گذشته به نقد محمد پیامبر اسلام پرداختیم در اینجا نگاهی دقیق تری به تشیع بر اساس داده های تاریخی این فرقه می پردازیم, محمد بن عبدالکریم شهرستانی مورخ و دانشمند قرن ششم تشیع را به عنوان یکی از  فرقه های اسلام طبقه بندی می کند که دنبال کننده (مشایع) علی بن ابی‌طالب هستند و اعتقاد دارند که خلافت از اولاد وی تجاوز نکند و اگر  تجاوز شد به دلیل ظلمی بوده که بر این ها شده یا که به دلیل تقیه بر ان دوری شده(  ملل و نحل‌‌ باب ۶ , صفحه 191) .

 فرق اصلی میان مذهب و فرقه تفاوت های بین مولفه های جزیی و اصلیانهاست  و همچنین تعداد پیروان , بر اثاث این تعاریف این ما را به فکر وا می دارد که ایا تشیع به صورت امروزی آن در گذشته وجود داشته یا اینکه محصول مجموعه رویداد های تاریخیست.

برای مثال فرقه کیسانیه که از اولین فرقه های تشیع است  که به امامت محمد حنفیه پسر علی ابن ابی طالب باور داشتن و اگر به خاطر شکست مختار ثقفی  از مصعب بن زبیر نبود شاید امروز این فرقه به جای شیعیان دوازده امامی -که قید فرزند فاطمه نیز بودن را به شرط امامت اضافه کرده بودند- دارای اکثریت بودن

به طور کلی چیزی به نام تشیع از ابتدای اسلام وجود نداشته و در طول زمان و تاثیر گرفته از رخداد های تاریخی به وجود امده, برای مثال این در زمان بعضی از خلفای عباسی و کم شدن فشار  به جعفر صادق (امام ششم شیعان) و برخی دیگر از علمای شیعه اجازه تشکیل مکتب شیعی و تئوریزه کردن متون شیعی به وجود امده و این در زمان صفوی بود که  نیاز استراترژیک برای تغییر دین رسمی ایران برای کمتر کردن نفوذ عثمانیان بود که امروز اکثر مردم ایران شیعه هستند و اگر به خاطر حمله مغول نبود چه بسا که فرقه اسماعیلی امروز دارای اکثریت می بود. 

علمای شیعه و  و شیعیان امروز در حالی امامت را از اصول دین میداند که به هیچ وجه چیزی به طور صریح در این باره در قران کتابی که همه ی فرق اسلام آن را قبول دارند نیامده و این در حالیست که در قران به صورت صریح از افرادی به مانند عموی محمد أبو لهب یا موسی نام برده شده.

مرتد المومنین رهام